Η Συνείδηση βλέπει μέσα μας
Όπως η γάτα μέσα στα σκοτάδια.
Όλους! Τους σκοτεινούς και τους διάσημους,
Τον βλάσφημο και τον καλόγερο τον γονυπετή.
Μάταια τ’ απόκρυφά μας κρύβουμε
Από τις παγερές και πένθιμες ματιές της!
Η Συνείδηση βλέπει μέσα μας
Όπως η γάτα μέσα στα σκοτάδια.
Ενόσω το Πνεύμα δεν έχει διαλυθεί,
Και πάλλεται το αίμα στα μηνίγγια,
Τις Άλγεβρές μας αποκρυπτογραφεί,
Και στα βάθη των στροβίλων μάς βουτά.
Η Συνείδηση μέσα μας βλέπει!
Maurice Rollinat
Μτφ Ελένη Κόλλια
Ωσάν ποιήματα ελάσσονος στιχουργού
ενώ η περιπέτεια των νεωτερισμών τελειώνει
και η εποχή της παράδοσης ξαναγυρνά
Ωσάν κείμενα μοναχικού αρθρογράφου
ενώ το καινούργιο έχει αρχίσει να σαπίζει
προτού ακόμη πεθάνει το παλιό
Ωσάν ελεγεία και σάτιρες
ενώ μέσα σου όλα αναποδογυρίζουν, και έξω
τίποτα δεν μοιάζει να μπορεί να αλλάξει
Ωσάν μικρή προσωπική
φωνή
Π. Σωτηρίου
Πιο δυστυχισμένη κι απ’ τους κακότυχους νεκρούς
Που παίρνει ο θάνατος, κόβοντας ανερώτητα το νήμα της ζωής τους
Αφήνουν πίσω τους το λαμπρό φως και τους γλυκούς καιρούς
Καθώς βυθίζονται στο σκοτεινό πηγάδι της σιωπής τους
Πιο δυστυχισμένη κι απ’ αυτούς!
Στερημένη από το φως και το γλυκό τραγούδι των πουλιών
Σαν φυλλαράκι κίτρινο, ξερό και θλιβερά λησμονημένο
Παρασυρμένο ανάλαφρα απ’ την ανάσα ανεπαίσθητων φιλιών
Που οι θεοί το μοίραναν να ζει απ’ το θαλερό κλαδί του αποκομμένο
Εσύ δεν μ’ αγαπάς
Αμέτρητες φορές πεθαίνω μέσα στους αιώνες
Εσύ δεν μ’ αγαπάς…
Κι αμέτρητες φορές ξαναγεννιέμαι
Μέσα στη λάβρα της αγάπης σου ελπίδα
Αφημένη να κυλάω απαλά μέσα στο χρόνο…
Προσδοκώντας μια της αγάπης σου αχτίδα
Σοφία Πόταρη
Από https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=460459.0
Βαθιά σε ανόργωτο χωράφι
πρασινισμένος βρέθηκεν απ’ τη σκουριά
ο χάλκινος παλιός καθρέφτης.
Άστραφτε άλλοτε ως χρυσάφι,
μα και τη γυαλισμένη του χρυσή θωριά
ο Χρόνος του άρπαξεν ο κλέφτης.
Πόσοι σ΄αυτόν εκοιταχθήκαν!
Και πόσες είδε πλούσιες ευμορφιές
στα χρόνια του τα περασμένα!
Σαν ίσκιοι όλες εδιαβήκαν
και στη σκουριά του οι παλιές του συντροφιές
έχουν τα κάλλη τους σαβανωμένα.
Ιωάννης Ζερβός
Ι
ποίηση για χίλια χρόνια
για όλους τους ανθρώπους
αυτός ήταν ο στόχος του
τελικά ένα μόνο έγραψε ποίημα
για το κορίτσι των ονείρων του
κι έμεινε απόλυτα ευχαριστημένος
ΙΙ
δεν αυτοκτονεί η ποίηση
μόνο να δολοφονηθεί μπορεί
και πάλι θα είναι αιώνια
μόνο για τους ποιητές υπάρχει θάνατος
οι ανθολογίες για τους αναγνώστες
και για τους κριτικούς το μίσος τους
Eιρ. Μαράκης
Από Το Κoskino
απενεργο-ποίηση 