εποχή

Εποχή εκπτώσεων
εκτρώσεων
μυήσεων·
εποχή κυήσεων.

Η φύση κείται
μα εκδικείται.

Εποχή καμίνου
υψικαμίνου
Βαστίλλης·
εποχή της ύλης.

Σπύρος Ζαχαράτος

Από Ατέχνως

επίγραμμα

Είμ’ ένα δέντρο και καρπό το στίχο κάνω·
μα νά! του ξυλοκόπου καρτερεί ο μπαλντάς.
Εσύ από κάτου απ’ τα γεμάτα μου κλαδιά,
εσύ από κάτου που περνάς και σταματάς,
άπλωσε αγάλια τη λευκή σου την ποδιά·
θέλω να ρίξω τον καρπό μου, πριν πεθάνω,
τον καρπό μου να ρίξω στην ποδιά σου επάνω.

Κωστής Παλαμάς

οι φόβοι μου

Τίποτα δεν έχω ξεχάσει:
Το φόβο του σκοταδιού.
Την ερημιά του κλειστού δωμάτιου.
Το ουρλιαχτό των τσακαλιών στο δάσος.
Το χάδι της παρηγοριάς: Είσαι μικρός ακόμα.

Με τον καιρό
είδα το φόβο να ξυπνάει μαζί μου την αυγή.
Είδα την ερημιά του δωμάτιου,
σα θερμοκήπιο στεναγμών που θα γίνονταν στίχοι.
Και είδα τα τσακάλια να χύνονται ουρλιάζοντας
στις πλατείες της πόλης και στις λεωφόρους,
εισβάλλοντας θριαμβευτικά
στα σαλόνια και στα γραφεία.

Με τον καιρό
είδα τους φόβους μου να ωριμάζουν
κι εγώ να μένω το ίδιο μικρός
κι ανυπεράσπιστος.

Aντώνης Θ. Παπαδόπουλος

Από http://www.bibliotheque.gr/article/17903