Σε περιμένω ακόμα κι’ ας το ξέρω πως δε θάρθεις.
Την ώρα αυτή, από μια παλιά συνήθεια, πάντα σκύβω,
φυλλομετρώντας άσκοπα κάνα τυχαίο βιβλίο.
Μα ενώ καλά το ξέρω πως δε θα ξανάρθεις πίσω,
μου αρέσει στον εαυτό μου να υποβάλλω την ιδέα,
πως, κινημένη απ’ την παλιά συνήθεια, θάρθεις πάλι.
Με την ελπίδα της αναμονής στο παραθύρι
σιμώνω κ’ εξετάζω τους διαβάτες που περνούνε.
Μα εσύ το ξέρω πως δε θα φανείς ξανά στο δρόμο.
Γ. Θ. Βαφόπουλος
απενεργο-ποίηση 