Γύφτισσα ζωή
Με χιλιάδες κουδουνάκια στ’ ανεμισμένα παρδαλά φουστάνια σου
Μοσκοβολάς χωράφι και φιλί
Και σε περνούν στις χαίτες τους χαράματα στην πόλη
Άλογα γοργά ζεμένα σε γλυκοτριζάτες σούστες.
Χείμαρρε από μήλα που αλογάριαστα κατρακυλάς
Στους παχνισμένους δρόμους
Ανάμεσα στα χρυσά κρόσσια της αυγής
Και στις ξυπόλητες πατούσες των παιδιών
Γερό το χέρι να ’ναι πάντα
Ζωή για να σ’ αδράχνει
Καθώς η χούφτα τ’ ανυπόταχτο βυζί.
Πάνος Κ. Θασίτης
Αγάπα και ξεφάντωνε, και δούλεψε και ζήσε,
και προσηλώσου στη ζωή σαν τον κισσό στο δέντρο,
και δέσου με την γην αυτή, στρείδι στο βράχο επάνω,
και μη σε μέλει πού θα πας τα μάτια σου όταν κλείσεις!
Κωστής Παλαμάς
Σε περιμένω ακόμα κι’ ας το ξέρω πως δε θάρθεις.
Την ώρα αυτή, από μια παλιά συνήθεια, πάντα σκύβω,
φυλλομετρώντας άσκοπα κάνα τυχαίο βιβλίο.
Μα ενώ καλά το ξέρω πως δε θα ξανάρθεις πίσω,
μου αρέσει στον εαυτό μου να υποβάλλω την ιδέα,
πως, κινημένη απ’ την παλιά συνήθεια, θάρθεις πάλι.
Με την ελπίδα της αναμονής στο παραθύρι
σιμώνω κ’ εξετάζω τους διαβάτες που περνούνε.
Μα εσύ το ξέρω πως δε θα φανείς ξανά στο δρόμο.
Γ. Θ. Βαφόπουλος
Κύριε, όλα από σένα ξεκινούν. Κι όλα σε σένα θα
‘ρθουν να τελειώσουν.
Κι η άνοιξη δεν είναι παρά η νοσταλγία σου για κεί-
νες τις λίγες ώρες που έζησες στη γη.
Τάσος Λειβαδίτης
Από http://kokkinoprwi.blogspot.gr/2013/12/blog-post_24.html
Εκείνη η καρέκλα σήμερα
Σα να με περίμενε
Κουρασμένο να γείρω επάνω της
Με τη βρεγμένη ομπρέλα μου για σκήπτρο
Και το μακρύ μου ποδαρόδρομο παράσημο·
Αξεχώριστο—
Μες στην ατέλειωτη αναμονή τόσων ανθρώπων.
Ντέμης Κωνσταντινίδης
«Αλέξη, μ’ όλα σου τα ταπεινά
γαβγίζει ο σκύλος σου γιατί πεινά.
Ανάθρεψες το δίχρονο πουλάρι
με τον ιδρώτα σου στο μαξιλάρι.
Εκάης, βρε φουκαρά, και βρήκαν άληκτες
τις ώρες σου, θολές, βραχυκατάληκτες.»
Ηλίας Λάγιος
απενεργο-ποίηση 