Ένα τζιτζίκι
έχει κάτσει στο μπαλκόνι μου
είναι φθινόπωρο
σε λίγο θα πεθάνει
«Όλα μαράθηκαν και πια δεν ξανανθίζουν»
τραγουδά και λέει
«σε λίγο θα με φαν κακά πουλιά
σε λίγο θα με φαν κακά μερμήγκια»
Ένα τζιτζίκι κάνει τόσο θόρυβο
γίναμε φίλοι παρέα λέμε τραγούδια
για την ψιλή βροχή
για το πικρό αεράκι
μας κοροϊδεύουν τα κακά πουλιά
στήνουν καρτέρι τα κακά μερμήγκια
Κώστας Ριτσώνης
Η ζωή μας φεύγει σαν φως
Μέσ’ από μια λάμπα
Αν διακόψεις την παροχή
Πιέζοντας ένα κουμπί
Σαν μια νότα που παίχτηκε στο πιάνο
Σαν ένα άλογο κούρσας
Που τρελάθηκε ξαφνικά
Και έριξε τον αναβάτη του καταής
Φεύγοντας αφηνιασμένο στο βάθος του ορίζοντα
Σαν τον άνεμο που τρέχει στις ιτιές
Και πνίγεται στο ποτάμι
Σαν εκείνο το πουλί
Που κάθισε ένα πρωί στην αυλή μας
Να ξεκουραστεί για μια στιγμή
Και δεν θυμόμαστε απ’ αυτό
Παρά λίγο μαύρο
Παρά λίγο άσπρο
Πάνω από τις φτερούγες του.
Τάσος Αριστοτέλους
Το σύμπαν είναι άναρχο
κι εμείς επαναστάτες
αδάμαστοι πρωταγωνιστές
συνεχών ανατροπών
πρωτεργάτες παθιασμένοι
ενώσεων παντοδυναμίας
πασχίζοντας να εξουδετερώσουμε
κάθε τραγωδία
στοιχηματίζοντας στο μέλλον
μιας και τα χωράφια του παρελθόντος
έχουν γόνιμα σπαρθεί
αποσυντονίζοντας ξύλινες γλώσσες
αρνούμενοι να ενηλικιωθούμε
ξεδιπλώνοντας την ποίησή μας
στα μήκη και τα πλάτη
με χάδια απαλά
θωπεύοντας τις διακηρύξεις μας
η λάμψη μας προκαλεί
απέραντη φωτοχυσία
κι οι στοχασμοί γίνονται
ιδιοκτησία των πάντων
στο φεγγαρόφωτο
Δημήτρης Τρωαδίτης
Α’ δημοσίευση 17/8/2015 Το Κόσκινο
Περήφανα κινήσαμε και πάμε
Για εκεί όπου πια γυρισμό δεν έχει
Πώς της καρδιάς μας το γρανάζι αντέχει
Τα δόντια του από σίδερο, δεν σπάνε.
Περήφανα κινήσαμε, περνάμε
Σκύλλες και Χάρυβδες, θνητός δεν έχει
Τέτοια ξαναντικρίσει, μήτ’ απαντέχει
Τέρατα που απειλούνε να τον φάνε.
Περήφανα κινήσαμε μ’ αγέρι
Ευνοϊκό, απ’ την τιμή σπρωγμένοι
Και ουράνιο, σπλαχνικό ένα χέρι
Παραστεκάμενης θεάς ας μένει
Πάνω στο μέτωπο, πρωί ή νυχτέρι
Του γυρισμού το μύθο να γλυκαίνει.
Ντέμης Κωνσταντινίδης
Α’ δημοσίευση 11/8/2015 Στιγμές
απενεργο-ποίηση 